2015-2017

Ծրագրի ընդհանուր նպատակն է նպաստել Հայաստանում երեխայի սեռի խտրական ընտրության մակարդակի նվազեցմանը։ Ծրագրի արդյունքում ակնկալվում է հասնել երեխայի սեռի խտրական ընտրության խնդրի վերաբերյալ հայաստանցիների գիտելիքների, վերաբերմունքի և ընկալումների նվազագույնը 15%-անոց դրական փոփոխության, ինչպես նաև պտղի սեռով պայմանավորված հղիության արհեստական ընդհատումների կրճատման՝ առնվազն 10 տոկոսով։

2014 - 2016

Ծրագիրն իրականացվում է ԱՄՆ Միջազգային զարգացման գործակալության (ԱՄՆ ՄԶԳ) աջակցությամբ իրականացվող ընտանիքի առողջության պահպանմանն ուղղված  անցանկալի հղիությունների  ու սեռավարակների կանխարգելմաննպատակով բեղմնականխիչ ժամանակակից միջոցների մատչելիության ապահովմաննախաձեռնության շրջանակներում՝ ՀՀ կառավարության և ԱՄՆ ՄԶԳ միջևառողջապահական և սոցիալական ծառայությունների արդյունավետությանբարելավման շուրջ օժանդակության համաձայնագրի 2013թ. սեպտեմբերի 27-ի թիվ 4փոփոխությանը համահունչ։

Ծրագրի հիմնական նպատակն է բարձրացնել հասարակության իրազեկվածությունը վերարտադրողական առողջության պահպանման խնդիրների և հակաբեղմնավորման ժամանակակից մեթոդների վերաբերյալ։

2009-2011

ՄԶՄԿ-ն օժանդակում է ԵՄ և Հայաստանի միջև եվրոպական հարևանության քաղաքականության (ԵՀՔ) և գործընկերության գործողությունների ծրագրի իրականացման մեջ ներգրավված հայաստանյան ինստիտուտների կարողությունների զարգացմանը:

1999թ. ի վեր Հայաստան-Եվրամիություն հարաբերությունների հիմք հանդիսացող Գործընկերության և համագործակցության համաձայնագրի (ԳՀՀ) հայեցակարգային դրույթները վերջին տարիներին իրենց զարգացում են ստանում Եվրոպական հարևանության քաղաքականության (ԵՀՔ) և Արևելյան գործընկերության (ԱԳ) ծրագրի շրջանակներում:

ԵՀՔ գործողությունների ծրագիրն իրագործելու նպատակով ՀՀ իշխանությունները հաստատել են 2009-2011թթ. իրականացվելիք միջոցառումների ցանկը: Հայաստանը մտադրվել է լիարժեքորեն իրացնել Արևելյան գործընկերության շրջանակներում առկա հնարավորությունները՝ բանակցություններ սկսելով ազատ առևտրի և վիզային ռեժիմի դյուրացման մասին ընդգրկուն և ամբողջական համաձայնագրեր կնքելու ուղղությամբ...

2008-2010
Գենդերային բռնությունը կանխարգելելու  և հավասար հնարավորություններ զարգացնելու առաջնահերթությունը դեռևս ընկալման և Հայաստանի  Հանրապետության քաղաքական փաստաթղթերում ներառման անհրաժեշտություն է զգում: Այդ պատճառով  չափազանց կարևոր է  այդ խնդիրների նկատմամբ  ինչպես հասարակական համապատասխան պահանջարկի ձևավորումը, այնպես էլ այդ հարցերում քաղաքականություն  կերտողների և հանրային ծառայություններ մատուցողների կարողությունների զարգացումը:
2008թ. սեպտեմբերից ի վեր ՄԶՄԿ  կազմավորել և առաջնորդում է քաղաքացիական հասարակության կազմակերպությունների կոնսորցիումը, որը նպատակ է հետապնդում ձևավորել Հայաստանում գենդերային բռնության նվազմանը և այս ոլորտում երկրի ստանձնած պարտավորությունների իրականացմանը նպաստող միջավայր: Կոնսորցիումում ՄԶՄԿ գործընկերներն են Համալսարանական կրթությամբ կանանց ասոցիացիան,  «Տաթև 95» հոգեբանական օգնության և խորհրդատվության կենտրոնը, Հայաստանում բժիշկ ուսանողների  գիտական ասոցիացիան, որոնց նախաձեռնությունը ուղղված Հայաստանում գենդերային բռնության  դեմ պայքարին 2008թ. ի վեր ֆինանսավորվում է Հայաստանում ՄԱԿ-ի Բնակչության հիմնադրամի  կողմից: Նախաձեռնության շահառուների ցանկում փախստականներին, այդ թվում գենդերային  բռնության զոհ դարձածներին ներգրավելու նպատակով կոնսորցիումին օժանդակում է ՄԱԿ-ի  Փախստականների գերագույն հանձնակատարի հայաստանյան ներկայացուցչությունը:

2001-2005

ՄԶՄԿ-ն տարաբնույթ ծրագրերի շրջանակներում մշտական ուշադրության  կենտրոնում է պահում Հայաստանում ժողովրդավարության ու տեղական ինքնակառավարման համակարգի  զարգացումը՝ հասցեագրելով իր նախաձեռնությունները տեղական ինքնակառավարման ինստիտուտների  կարողությունների հզորացմանը, տեղական իշխանության մարմինների պարտականությունների  ու լիազորությունների մասին հանրային իրազեկվածության բարձրացմանը, ինչպես նաև տեղական  մակարդակում որոշումների կայացման գործընթացում համայնքի մասնակցության խթանմանը:

Հայաստանում անկախացումից ի վեր ձևավորվել են ժողովրդավարության  հիմնական ինստիտուտները: ՀՀ օրենսդրությունը հստակորեն ամրագրում է տեղական ինքնակառավարման  համակարգի իրավական հիմքերը, սահմանում Հայաստանի ավելի քան 930 համայնքների տեղական  իշխանության ներկայացուցչական և գործադիր ինստիտուտները: Սակայն տեղական ժողովրդավարությունը  շարունակում է լինել հանրապետությունում իրագործվող ժողովրդավարական վերափոխումների  Աքիլեսյան գարշապարը: Չնայած ՀՀ կառավարության, զարգացման գործընկերների և քաղաքացիական  հասարակության հետևողական ջանքերին՝ տեղական ինքնակառավարման ժողովրդավարացման ուղղությամբ  էական առաջընթաց չի արձանագրվում: Տեղական ժողովրդավարությանն ու Հայաստանում տեղական  ինքնակառավարման համակարգի զարգացմանը խոչընդոտող գործոններից մեկը, թերևս, համայնքի  անդամներին հանրային ծառայություններ մատուցելու տեղական ինքնակառավարման մարմինների  թույլ կարողություններն են: Հատկանշական է, որ համայնքի անդամների բավարարվածությունը  տեղական իշխանությունների կողմից մատուցած ծառայությունների որակից և ծավալից, իր հերթին,  բավական ցածր է: