Երեխայի սեռի ընտրության իրավական կարգավորման արգելքներն ու սահմանափակումները խնդրահարույց են նաև էթիկայի և խոհափիլիսոփայության հարթության մեջ։ Սակայն, եթե անգամ սեռի ընտրությունը և սեռով պայմանավորված աբորտները էթիկայի առումով անընդունելի են, հարց է՝ արդյո՞ք էթիկայի առումով ընդունելի են հիմնախնդրի իրավական կարգավորման միջոցներն ու անձնական կյանքին ու իրավունքներին հասարակության ու պետության կոշտ միջամտությունը։

Պտղի սեռի խտրական ընտրության կանխարգելման միջազգային փորձի ուսումնասիրությունը վկայում է, որ պետական քաղաքականության և իրավական կարգավորման շրջանակներում երեխայի սեռի ընտրության և հղիության արհեստական ընդհատման սահմանափակումների կիրառման արդյունավետությունը ցածր է։ Ավելին, նման սահմանափակումները սովորաբար թիրախավորում են առաջին հերթին և առավելապես կանանց ու բուժաշխատողներին, որի արդյունքում այս խնդրի պատասխանատվության բեռը, մեծ հաշվով, դրվում է նրանց ուսերին, մինչդեռ հիմնախնդրի պատճառների կրողը և լուծման պատասխանատուն ողջ հասարակությունն է, նրա մշակույթը և կարծրատիպերը:

Ինչպես վկայում է վերջին երեք տասնամյակների միջազգային փորձը, առանց բժշկական ցուցման երեխայի սեռի խտրական ընտրության արդյունավետ կանխարգելման քաղաքականության գործիքաշարը պիտի ներառի ոչ միայն օրենսդրական տարբեր սահմանափակումներ, արգելքներ և դրանք շրջանցելու համար պատասխանատվություն, այլև երևույթը, դրա պատճառներն ու հետևանքների վտանգավորությունը ներկայացնող հանրային իրազեկման լայն քարոզարշավ, ինչպես նաև աղջիկ երեխայի արժևորմանն ու, ընդհանուր առմամբ, հասարակության մեջ կանանց ու տղամարդկանց հավասար իրավունքներն ու հնարավորությունները խթանող ծրագրեր և միջոցառումներ։ Ընդ որում, կարևոր է ոչ միայն այս գործիքների առկայությունը պետական քաղաքականության զինանոցում, այլև տարբեր գործիքների ներդաշնակ և հավասարակշռված ներդրումն ու կիրառումը։ Ավելին, վարվող պետական քաղաքականության մեջ հարկավոր է հնարավորինս խուսափել հակասություններից, երբ մի ոլորտում կամ մի գերակա ուղղությամբ վարվող քաղաքականությունը թուլացնում է մյուս ոլորտում կամ ուղղությամբ վարվող քաղաքականության ազդեցությունը։

Հա­յաս­տա­նում ծնե­լիութ­յան մա­կար­դա­կի շա­րու­նա­կա­կան նվա­զու­մը, պտղի սե­ռի խտրա­կան ընտ­րութ­յու­նը կան­խե­լու, ինչ­պես նաև տնտե­սութ­յան մեջ կա­նանց հզո­րա­ցու­մը և­ աշ­խա­տու­ժում կա­նանց մաս­նակ­ցութ­յու­նը խթա­նե­լու նպա­տա­կով ա­ռա­ջարկ­վում է ներդ­նել մինչև եր­կու տա­րե­կան ե­րե­խա խնա­մող աշ­խա­տող մայ­րե­րի նպաստ­նե­րի տրա­մադր­ման նոր հա­մա­կարգ։

Իրավամբ, ուժն ու տղամարդու կերպարն ավանդականորեն մարմնավորում են ռազմական գործն ու բանակի հզորությունը: Սակայն ժամանակակից բանակում զինծառայողների կարգապահությունն ու ֆիզիկական պատրաստվածությունն այլևս բավարար չեն մարտունակության ապահովման համար։ Յուրաքանչյուր բանակի մարտունակության և արդյունավետության բարձրացման գործում զինված ուժերի տեխնիկական վերազինումը և ծառայողների անհրաժեշտ քանակի ապահովումը կարևոր խնդիրներ են: Այդուհանդերձ, ժամանակակից զինված ուժերում բարեփոխումները մեծապես պայմանավորված են անձնակազմի կառուցվածքային արդիականացմամբ: