Կուտակվող կենսաթոշակային միջոցները փոքր երկրի համար կարող են հսկայական թվալ։ Փոքր երկրների կյանքում ֆինանսատնտեսական կատակլիզմները պարբերական իրողություններ են։ Դրանց հետ պարբերաբար «կռվի բռնվող» օրվա իշխանությունները միշտ էլ կարող են ունենալ գայթակղություն' քանդելու տարիներով ստեղծածը՝ տվյալ պահի հրդեհը մարելու մտայնությամբ։ Հասկանալի մտայնություն է սա՝ շատ նման ամեն ցուրտ ձմռանը տաքանալու համար բակի արագ աճող խնձորենին կտրելու մտքին։ Իսկ իրականում կուտակվող կենսաթոշակային միջոցները կատակլիզմների հետ կռիվ տվող իշխանությունների բարեկամն ու սատարողն են և, բնականոն աճի հունի մեջ, ամեն հաջորդ կատակլիզմի ժամանակ ավելի առնական ձեռք կարող են մեկնել։ Միայն թե աճի ու բերքատվության տասնամյակների ընթացքում ձմեռը տաս րոպե տաքանալու մոլուցքը չհաղթի խուճապի մեջ հայտնված որևէ իշխանության։

Մեր ապագան մենք ենք կերտում։ Կորոնավիրուսով կամ ցանկացած այլ իրադարձությամբ պայմանավորված տնտեսական ցնցումներից պաշտպանվելիս նույնպես ապագան մենք ենք կերտում։ Ամեն ինչ մեր ձեռքերում է։

Հայաստանում բարձր տոկոսով, ոչ-բանկերի կողմից տրված, փոքր ու արագ վարկերի դիմաց բնակչության աղքատ խավի կողմից վճարվող տարեկան տոկոսներն ու կոմիսիոն վճարները գումարային առումով այլևս համադրելի են այն միջոցներին, որոնք պետությունը ընտանեկան նպաստի համակարգի միջոցով ուղղում է աղքատ խավին։ Ավելի պարզ՝ այն գումարները, որոնք պետությունն ուղղում է աղքատության դեմ, գրեթե նույն չափով և ենթադրաբար նույն  խավի կողմից գնում են վարկային կազմակերպություններ՝ տոկոսների մարման տեսքով։

2018 թվականից աճում է համաշխարհային անորոշության ինդեքսը։ Դրան զուգահեռ նվազում է բիզնեսի տրամադրվածությունը։ Աշխարհը խոսում է տնտեսական անորոշության մասին: Իսկ Հայաստանը՞...

«Վարկ 10 րոպեում», «Վարկ միայն անձնագրով», «Անտոկոս շտապ վարկեր». այսօրինակ գովազդներով լեփ լեցուն են սոցիալական ցանցերն ու կայքերը: Սրանք անընդհատ հայտնվում են ֆինանսական խնդիրներ ունեցող մարդկանց էկրաններին: Ինչպե՞ս է ընկալում կարիքի մեջ գտնվող անձը, ում գովազդում են այսպիսի վարկ. «տրամադրում ենք 200 հազար դրամ` զրո տոկոսադրույքով»։ Ձրի փող են տալիս՝ ինչու՞ չվերցնել։ Ահա պատասխանը։ Մարդը միանգամից ենթադրում է, որ վարկ վերցնողը «օդից» ստանում է ակտիվներ՝ կարծես նվեր լինի։ Իսկ պա՞րտքը։ Մեկ ամիս հետո փողը ծախսվում է, ու վարկ վերցնողը` արդեն իսկ փող չունեցողը, պետք է վերադարձնի 200000 դրամ. «0 – 200000 դրամ = - 200000 դրամ»։ Վարկ վերցնողը, կարիքի մեջ գտնվողն այդ պահին տեսնում է միայն փողը, տեսնում է, որ առձեռն ստացավ գումար ու չի նկատում, որ միաժամանակ ձեռք բերեց պարտք։